Glas, de passie van Ingrid Capozzi

Ingrid Capozzi is gefascineerd door glas en vertelt met passie over het onderzoek en de experimenten die zij met dit onvoorspelbare materiaal doet. De liefde voor verweerd hout, ruige berglandschappen, mos, waterrimpelingen en luchtbubbels verwerkt ze tot stoere wandobjecten.

Na een bachelor in International Studies en een carrière in het bankwezen in San Francisco, startte Ingrid als autodidact in 2014 met glasver­smelting. Dat klinkt als een radicale omschakeling en op de vraag waarom zij deze stap zette, antwoordt Ingrid: “Na de middelbare school wilde ik aanvankelijk naar de kunstacademie in Arnhem maar daar vond men mij te jong en onervaren. Ik ging studeren voor docent aardrijkskunde en geschiedenis, in de nieuwe richting International Studies: een brede HBO opleiding waarmee je je kunt verdiepen op het vlak van cultuur, geschiedenis, poli­tiek en economie.

Tijdens haar studie liep Ingrid 2 maanden stage in San Francisco. Na haar afstuderen verhuis­de ze naar Amerika, elf jaar woonde en werkte ze in Noord-Californië. “Na de geboorte van onze dochter zijn we naar Nederland gekomen. Een kind op laten groeien in een vooral op presta­tie gerichte maatschappij als Amerika stond me tegen.” In Nederland werkte Ingrid weer enkele jaren bij een bank. De omwenteling kwam er acht jaar geleden.

Ingrid wilde scheppend be­zig zijn en stopte met werken, ze besloot zich volledig te gaan richten op de kunst: een lang gekoes­terde wens die destijds gestrand was bij de toelating voor de kunstacademie in Arnhem. Het onderbelichte talent wilde naar buiten. Het voelt goed, dit hoort bij mij. Ik zit nu op de juiste lijn.”

Kort geleden verhuisde ze naar een woning in het Limburgse Heuvelland met een riante atelierruimte.

Waarom glas?

“Ik maakte ooit een fotocolla­ge waar ik iets in miste. Er hoorde een soort laag van hars ofzo overheen. Ik wilde een tweedimensionaal object rea­liseren dat uit diverse lagen bestond. Zo kwam ik uit op glas” Ingrid ging op zoek naar een ge­schikte opleiding om zich verder te ontwikke­len. Het IKA (Instituut voor Kunst en Ambacht) in Mechelen (B) sprak haar aan, maar zo’n opleiding duurt vijf tot zes jaar. In combinatie met een gezin was dat moeilijk te doen. Dan ontdekt ze Glaskunstcentum Belmondo in Nieuwstadt en Ingrid gaat in de leer hij Ron Smit. “Hij leerde me vooral de technieken en gaf inzicht in wat wel en niet kan.”

Ingrids werk is vaak opgebouwd uit diverse lagen en naarmate je langer kijkt ga je er steeds meer in zien. Door het glas op een heel spannende manier te combineren met andere materialen zoals textiel, ijzerdraad en vilt, speelt Ingrid met structuur, tex­tuur, lijnen, luchtbellen en kleur. Ieder materiaal heeft zijn eigen karakter en veroorzaakt weer een andere diepte. Het is een proces van vormgeving en puzze­len. Soms is het een gevecht om de bo­venste laag glas te combineren met de daarachter liggende laag, zo zegt ze. “lk zoek net zo lang totdat het klopt en er balans ont­staat.”

Door hitte en chemische reacties in de oven smelten verschillende dunne glasplanten tot 1 plaat. Na 24 uur afkoelen kan de glasplaat uit de oven (altijd een moment met veel nieuwsgierigheid hoe het geworden is) en dan begint de zoektocht naar wat zich in de achterlagen mag afspelen. “Daar ben ik meestal langer mee bezig. Het snijden en bewerken van de voorste glasplaat duurt ongeveer een halve dag. De tijd van het voorwerk in mijn hoofd is niet te bepalen. De achterste plaat vraagt veel aandacht. Het is een intuïtief proces en het ligt eraan wat de voorste laag te ver­tellen heeft”

Elementen uit de natuur

Ingrid haalt drie zelfgemaakte fotoboeken tevoorschijn. “Mijn inspiratiebronnen!” De pagina’s zijn gevuld met afbeeldin­gen van (details) van mossen, boombasten, spiegelingen in water, ijskristallen, sneeuw, druppels, berglandschappen, akkers en meer. Het lijnenspel, de structuur, de textuur en de organische kleuren boeien haar. Ingrid wandelt graag in de bergen, het liefst door zo ruig mogelijk terrein. Ze vertelt: “Er valt dan veel van je af, je komt tot de kern. Je hebt enkel te maken met je voeten die voortbewegen en de schoonheid van het landschap eromheen. Dat gevoel van onbevangen stappen zetten, proberen vast te houden en vertalen naar je werk, is een uitdaging.” Het landschap en de natuur inspireren zonder de foto’s die ze heeft gemaakt na te willen bootsen. Haar werk ontstaat gewoon, het is een intuïtief proces.

Ingrid staat er niet zo bij stil, wat ze in feite wil laten zien. Het moet verrassen, kloppen en behagen. Er zit geen verborgen bood­schap achter. Bij Belmondo leerde ze de techniek, het artistieke proces komt uit haarzelf voort.

Op de vraag wat ze graag wil bereiken, antwoordt Ingrid: Het is boeiend om te blijven experimenteren en effec­ten in het materiaal te onderzoeken. le­der werk levert weer inspiratie op voor een volgend.

Glas & zijde, een ontmoeting

Glaskunstenares Ingrid Capozzi houdt van zijden sjaals; dessin-ontwerpster Mira Pytze houdt van glaskunst. Een ontmoeting tussen beiden leidde tot de ontdekking van meer gedeelde voorliefdes: ook in hun keuzes voor bepaalde patronen, kleuren, en structuren herkennen ze elkaar. Na een fotoshoot in het atelier van Ingrid ging Mira aan de slag. De schitterende patronen en kleuren in Ingrids werk vonden hun weg langs digitale beeldbewerking naar een nieuw domein, dat van patroon- en textielontwerp. Tenslotte belandden ze, via hoogwaardige hedendaagse printtechnieken, op luxueuze, glanzende zijde. Het resultaat is een unieke collectie exclusieve sjaals. Iets bijzonders voor de liefhebber van tijdloos mooie, duurzame accessoires.
Een prachtige uitkomst van een inspirerende ontmoeting. Een uitkomst die voor het eerst te zien zal zijn tijdens Kunstweekend Cartils op 3 en 4 september.

Bekijk hieronder de videoreportage die TV Maastricht maakte over Ingrid