Uit het Advertentieblad voor Limburg, 7 juni 1947. Eerherstel na de oorlog, gevolgd door een lange stilte…
Limburgsche Kunstkring
Het bestuur van bovengenoemden kring ontving van den Raad van het Rechtsherstel op haar verzoek het verheugende bericht dat de opheffing van deze organisatie d.d. 28 Augustus 1942 om te ontkomen aan den Kultuurkamerdwang tijdens de Duitsche bezetting, ongedaan gemaakt werd en wel met terugwerkende kracht tot 28 Augustus 1942.
Op de vergadering van Bestuur en Stemhebbende leden d.d. 31 Mei 1.1. werden 25 candidaatleden Limb. kunstenaars en bloc als stemhebbende leden van den Limb. Kunstkring met algemeene stemmen aangenomen, zoodat deze organisatie thans beschikt over een 45-tal leden Limb. kunstenaars, nagenoeg alle bekende Limb. Kunstenaars omvattende. Na vele vruchtelooze pogingen is het dus eindelijk gelukt, een Limburgsche eenheid op kunstgebied tot stand te brengen, dank zij de medewerking van vele vooraanstaande Limb.Kunstenaars. Van een der nieuw aangenomen leden, den kunstenaar Ch. Eyck, ontving de Limb. Kunstkring de sympathieke mededeeling dat hij zeer gaarne zijn medewerking zal willen verleenen opdat de eerste groepstentoonstelling van de verjongde organisatie zal kunnen plaats vinden in de reeds alom bekende „Bonnefanten”.
Secr. Jan Hul, Parallelweg 51, Tel. 5935.
(Bron: Delpher)
Stilte…..
Het zat echter niet mee met de plannen voor de eerste naoorlogse groepstentoonstelling van de veelbelovende nieuwe ‘Limburgsche eenheid op kunstgebied’. Het lijkt er sterk op dat er geen tentoonstelling meer heeft plaatsgevonden en hoe lang Charles Eyck lid van de vereniging is geweest is ook onduidelijk*. Na dit krantenbericht uit 1947 zijn er namelijk geen berichten meer te vinden over de Limburgsche Kunstkring tot 1968 en toen was Eyck geen lid meer. In de uitgebreide documentatie die voorhanden is over Charles Eyck wordt de Limburgsche Kunstkring nergens genoemd. Hij had (naast het atelier in zijn eigen woning in Schimmert) een atelier in ‘Bonnefanten’, en zag kennelijk mogelijkheden voor een groepsexpositie in het gebouw. Maar de plannen voor hoognodige restauratie doorkruisten het idee en uiteindelijk moest hij er in 1948 toch vertrekken.
* Hoe het zit met het lidmaatschap van de bekende kunstenaar Charles Eyck is wat raadselachtig.
In 1947 zou hij als nieuw lid zijn aangenomen terwijl zijn naam ook voor komt bij een jubileumexpositie in 1931 (Zie dit artikel)
Bonnefanten
Wetenswaardigheden: Het gebouw ‘Bonnefanten’ kende een roerige geschiedenis. Gebouwd als klooster in 1627 voor de zusters ‘des bons enfants’, in 1672 in de as gelegd, tussen 1687 en 1711 herbouwd, in 1778 door de Franse bezetter weer als klooster opgeheven waarna het verschillende profane functies kreeg van pakhuis tot kazerne. In 1924 (de tijd van de Limburgsche Kunstkring) ingericht als ‘menschenpakhuis’ (woonkazerne) maar dat hield slechts tot 1930 stand door de mensonterende toestanden in het gebouw. Vervolgens kwamen er plannen om er een Kunstnijverheidsschool te vestigen maar na de oorlog dacht niemand daar meer aan en zou het een museum gaan worden. Het werd in 1952 ook als zodanig provisorisch in gebruik genomen door het Limburgs Geschied- en Oudheidkundig Genootschap in een lange restauratieperiode van vallen en opstaan. In 1972 werd het omgedoopt in ‘Bonnefantenmuseum’, een kunstmuseum dat vervolgens binnen enkele decennia nog twee keer zou verhuizen tot er eindelijk een geheel nieuw complex zou verrijzen aan de Maas. In 1997 werd het ‘Bonnefanten’ gebouw een onderdeel van Maastricht University.
